insan insana benzerr, mi acabaa?

beni geçenlerde şu hanımefendiye benzettiler, (lauren bacall)

çok artis bi insan olmasi itibariyle gurur duydum..

ama eskiden beri daha çok şu hanfendiye benzetirlerdi, (sibel turnagöl)

bilmiyorum artık..

siz biliyorsunuz, wallahi ben bilmiyorumm..

oh be!

işyerinde son haftama giriyorum...

ve artık rüzgarı arkama alabilmeyi umuyorum...

hadi bakalım

rastgele!

oyy

yine nefis bir Glastonbury olmus bu sene
yine biz avcumuzu yaladik bu sene...

fotoların hepsi ve daha fazlasi

kapris sezonu kapanmistir!

ilgililere duyrulur...

JMJ

dun aksam Jean Michel Jarre konserindeydik..

Jean abimiz muthis enerjik ve guleç haliyle genclere tas cikartacak bir performans sergiledi.

gecen yillar içinde kendi elleriyle icat ettigi elektronik oyuncaklarini bize birer birer gosterdi, caldi, zaman zaman çok hafiften baydi ama yine de cok enteresan bi geceye imza atti.

ornegin su asagida gordugununuz ışık hüzmesindeki her ışını bir telmiş gibi kullanarak elektronik harp caldi bize.



ya da bir boruya elini yaklastirip uzaklastirmak suretiyle (saniriz manyetik bir alan yaratmis) bir takim sesler cikardi... gibi...

sahnedeki alet edevatın her biriciği ise ben diyeyim 'klasik', siz deyin 'retro'..

herneyse guzel oldu..
saatlerce ayakta dikilmemizden baskaca bir sikayetim yoktur..

pastamizin kremasiysa, gun batımında besiktastan kurucesme arenaya deniz ulasimiyla giderken botta yudumladigimiz biracıklardı...

sevgiyle kalınız..

not: isminur hanım mesajınızı gordum, cok sasirdim ve sevindim..
geliyoruz bugun-yarin... sevgilerr :)))

bir klips- henuz gormediyseniz..

merhaba

cok romantik bi ruh halindeyim sayin seyirciler..

yani hayata karsi.

bu mayis ayi beni hep boyle sersem yapiyor, her sene ayni hikaye, ayni terane.

ela'zigimin tavsiyesiyle Tom Robbins- Agackakan okumaya basladim bugun, baya guzel basladi.

hayatim cok guzel geciyor.

gunlerim.

ama duygusal olarak cok yogun ve agir hissediyorum bir yandan.

tasiyamiyorum bazi anlari..

sali carsamba bursadayim. kestane sekeri ve bibucuk alexander.

ciceklerim deli gibi acmis durumdalar, nefis.

kisacasi hayata dair herşey

her sene oldugu gibi bu sene de yaklasan dogumgunumle ilgili bi adrenalin sardi bunyemi. bakalim bu sene nasil gececek.

e operim o zaman

dinamo fm dinleyin!

saglicakla,

fundalarr..

cok zor bir donem gecirdik, gecirmeye devam ediyoruz.. 

Bahadir'i simdiden cok ozledik..

Bahadir gercekten nefis tatli bi insandi. Bi kere somurtup terslik yaptigini gormedim. Cok mutlu bi insandi.. Hep gulumseyen ve gulumseten bi kisiydi..

Bahadiri kaybettik. Uzerinden neredeyse 15 gun gecti.

Gercek gibi degil. 

Kabul etmek cok zor.

bu gunler garip gunler..

makro olaylar ust uste gelisiyor.

sok sok sok! flas flas flas!

abim askere gitti.. uzun donem..

ben neredeyse isi birakmak uzereyim..

hastane, cenaze atmosferi.

ve tahammul edilemez oldugunu tahmin ettigim acilar kucaga dustu, bogazda dugumlendi, kelimeler kifayetsiz kaldi.

ama insan garip iste

gercekten sayin sezyumun da dedigi gibi 'mutlu olmaktan baska yapacak birsey var mi, yok. yani var da, yok..'

boyle bir birakmislik icindeyim.

ve bugunlerde burada 'determinizm' yok.

guzel seyler de oluyor elbette.

yegenimi reklam cekimi finaline goturen annemin ve babamin, olayin detaylarini bana anlatirken duyduklari heyecan ve yuzlerindeki gulumseme..

sirkette degisen masa yerleri ve benim yeni yerimin super sote olmasi.

moda'ya tasinma planlarim..

gece barda otururken yan masamizda beliren sokak muzisyenleri..

yazin gelmesi, ciceklerimin acmasi, kedim Pampis hanimla uyurken ne kadar mutlu oldugum..

tatil planlarimiz..

guzel sarkilar..

bugunler de boyle gunler iste..

bir ordayiz bir burda

hayaller ortasinda..

oyy...